بررسی رابطه ی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی و روابط این متغیرها با باورهای انگیزشی دبیران شهر کرمان در سال تحصیلی 91-90

چکیده هدف این پژوهش بررسی رابطه ی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی و روابط این متغیرها با باورهای انگیزشی دبیران شهر کرمان بود. پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. بدین منظور 400 نفر از دانش آموزان (152 پسر و 248 دختر) دبیرستانی که در پایه اول تا سوم و در رشته های ریاضی، تجربی و انسانی مشغول به تحصیل بودند، از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این تحقیق برای سنجش راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و باورهای انگیزشی از پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (mslq) پنتریچ و دیگروت (1990) و برای سنجش باورهای انگیزشی دبیران از پرسشنامه محقق ساخته باور های انگیزشی دبیران استفاده شد. نتایج تحقیق با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که از میان باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی، تنها ارزشگذاری درونی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری دارد ( 01/0>p و 12/0 =beta). باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی دختران با عملکرد تحصیلی رابطه معناداری نشان نداد، اما ارزشگذاری درونی در پسران با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری داشت ( 01/0>p و 29/0 =beta). باورهای انگیزشی دانش آموزان و باورهای انگیزشی دبیرانشان رابطه معناداری نداشت، اما ارزشگذاری درونی دبیران و دانش آموزان با عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری داشت (01/0>p و 12/0 =beta). در مجموع نتایج این تحقیق، خلاف نتایج تحقیقات گذشته بوده است. این نتیجه با توجه به شرایط فرهنگی شهر کرمان، تکیه بر انگیزه های بیرونی به جای انگیزه های درونی و روابط درونی بین متغیرهای پیش بین قابل تبیین است. بر اساس این نتایج، پیشنهادهایی ارائه شد. واژه های کلیدی: باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، اضطراب امتحان، ارزشگذاری درونی)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (راهبردهای شناختی، راهبردهای فراشناختی)، عملکرد تحصیلی، دانش آموزان دبیرستان، دبیران، شهر کرمان